Ford Genk en VZW België

Het zal niet de eerste blogpost zijn, het zal niet de laatste blogpost zijn die geschreven wordt naar aanleiding van de sluiting van Ford Genk. Iedereen zal wel zijn of haar mening hebben over de sluiting van de Limburgse autofabriek, maar voor mij is het duidelijk dat er meerdere, opmerkelijke kanten aan het verhaal zijn.

Micro

Enerzijds is er de micro-omgeving van de fabriek zelf. Daarbij is het in de huidige context  moeilijk om als buitenstaander uitspraken te doen. Uit de media moet blijken dat vakbonden en werknemers beweren garanties gekregen te hebben met betrekking tot werkzekerheid tot 2020 in ruil voor een inlevering van 12% op het loon. De Europese top van Ford daarentegen nuanceert dat laatste. Volgens Odell engageerde Ford er zich toe om tot 2014 werk te voorzien voor de meer dan 4000 vaste werknemers. De geplande investeringen zouden afhankelijk van de economische context al dan niet uitgevoerd worden.

Gebaseerd op de berichten die circuleren in de media, verbaast het mij toch dat er zo’n onzekerheid heerst omtrent het bestaan van werkzekerheidsgaranties in ruil voor een inlevering. Contracten kunnen altijd aanleiding geven tot interpretatiemoeilijkheden, maar wanneer meer dan 4000 personen akkoord gaan om 12% loon in te boeten, lijkt het mij onoverkomelijk dat zoiets juridisch sluitend geakteerd wordt. Of dit werkelijk ook zo gebeurd is, zal de toekomst uitwijzen. Mocht echter blijken dat de uitkomst zo is dat de werknemers bij Ford gerold zijn, kunnen ze een zelfhulpgroepje oprichten en de Vlaamse Regering uitnodigen. De onzekerheid waarmee Kris Peeters gisteren voor de camera stond was voor mij du jamais vu. Angstig bekende Vlaanderens George Clooney dat het niet zeker is dat de subsidies toegekend aan Ford Genk teruggevorderd kunnen worden. Serieus? Als Vlaming mag ik toch verwachten dat een niveau dat verklaart dat wat het zelf doet beter doet, juridisch evenzeer een sluitend contract heeft opgesteld? Ik mag dat niet alleen verwachten, ik zou dat zelfs moeten kunnen eisen…

Macro

Anderzijds is Ford Genk slechts een symptoom van het virus dat geheel België geïnfecteerd heeft. Het huidige systeem is verrot op elk echelon. In de straten worden mensen opgedeeld in groepen. Of je behoort tot de 99%, of tot de 1%. Bedrijven zijn hetzelfde lot beschoren. De groep van 33,99% of de groep van 0%. Nuance wordt uitgeschakeld, economische wetmatigheden verbannen.  Dat is intriest, des te meer omdat het vaak grote machtsblokken zoals politieke partijen zijn die deze gedachtegang geïnstitutionaliseerd hebben.

Politici zouden verdomme mensen achter een gemeenschappelijk project moeten kunnen scharen. Politici moeten ondernemers en bedrijven verdomme naar waarde leren schatten. Politici moeten werknemers naar waarde leren schatten en hen aantrekkelijk maken voor investeerders. Politici moeten bij gebeurtenissen die de maatschappij destabiliseren, genuanceerde en correcte duiding geven.

Het is belachelijk, maar vooral hypocriet dat net federale volksvertegenwoordigers bij het verlies van zovele jobs een traantje laten. Hypocriet omdat elke week vijandige wetgeving wordt opgesteld tegen ondernemingen en daardoor de motor van ons land in het hart treft. Hypocriet omdat onophoudelijk grote bedrijven die duizenden mensen tewerkstellen in België, worden aangevallen omdat ze geen of amper vennootschapsbelasting betalen. Een mogelijkheid die hen nota bene wordt geboden  door systemen goedgekeurd in diezelfde Kamer. Ze worden veracht en gedemoniseerd. Ook Ford Motor Company betaalde geen 33,99% belastingen op haar winst. Waarom zijn de politici en vakbonden die dergelijke bedrijven uitspuwen niet blij dat die bedrijven andere oorden opzoeken?

Wanneer kunnen de leidinggevenden in dit land vermogensrechtelijke polarisatie stoppen en de bevolking terug duidelijk maken dat we er enkel komen door samenwerking? Wanneer maken politici duidelijk dat wie risico durft nemen en op die manier voor jobs zorgt, daar ook wel voor beloond mag worden? Wanneer maken politici werknemers duidelijk dat wie geen risico neemt, niet in dezelfde mate beloond kan worden? Geen lusten zonder lasten. Iedereen heeft het reeds gehoord, iedereen is het reeds vergeten…

Na jarenlange verdeling is het dringend tijd dat politici stoppen met de hersenloze polarisering en nu eindelijk debatten over loonkosten en andere lasten durven aan te gaan. Men bouwt geen economie door systematisch economische wetmatigheden langs de kant te schuiven. Men bouwt geen economie zonder werkgevers of werknemers. Laat nu ook die appreciatie blijken in de beleidskeuzes die gemaakt dienen te worden...