In
de vorige blogberichten, hebben we intussen het onderscheid tussen
handelaarsinteractie en martel-/plunderaarinteractie beschreven.[1] Vervolgens hebben we gezien dat egoïsme een
moreel verantwoordbare keuze is en dat argumenten om deze keuze immoreel te
maken geen hout snijden.[2] Ten
slotte hebben we het moment en de mechanismen geschetst waar verschillende
informatiestromen kunnen ingrijpen om tot een bepaald moreel kader te komen.[3] In
dit en volgende berichten wordt getracht de essentiële stappen te beschrijven
om de transitie van martelaar naar handelaar te maken.
Drang om te leven
De
eerste stap is om de sluier van onwetendheid, zoals deze beschreven is in de
vorige post, op te zetten. De facto heeft dit tot gevolg dat je terugkomt naar
het punt waarop je net zelfbewust bent geworden, maar met het verschil dat het
referentiekader dat toen bestond uit de directe omgeving, naar de volledige
wereld kan uitgebreid worden. M.a.w., je wordt terug een mens die nog niet getekend
is door het leven en je kan opnieuw een verhaal schrijven waarbij jij diegene
bent die aan het tekenen is.
Wat
voor mij helpt om dit gedachtenexperiment te voeren is terug te denken aan mijn
vroegste jeugdherinnering en mij terug in te leven in die leegte. Vervolgens
vul ik die op door de volledige wereld te observeren en er over na te denken
met mijn volwassen brein.
Met
de volledige wereld observeren, bedoel ik dat je het universum, het leven op
aarde en je eigen leven in de 4de dimensie ziet, wat impliceert dat
je de tijdelijkheid van het eigen leven overstijgt en je alle processen die
leiden tot het moment dat je dit leest vanuit een vogelperspectief bekijkt. Als
dit grafisch wordt voorgesteld, zijn het drie onderscheiden halfopen
lijnstukken, waarbij het vaste punt gelijkstaat met respectievelijk de
Big-Bang, het eerste leven op basis van DNA op deze planeet en je eigen
geboorte. Het voordeel van deze grafische voorstelling is dat het helpt om
alles in perspectief te plaatsen. Immers, het lijnstuk van het universum is
gigantisch veel groter dan dat van het leven op aarde, en het lijnstuk van het
leven op aarde is zo gigantisch veel groter dan dat van je eigen leven.
Desalniettemin,
is het kleine lijnstukje dat je leven uitmaakt enorm belangrijk, want het is
van jou, het is jouw tijd, jouw energie dat je kan spenderen zoals jij wilt.
Die grote lijnstukken hebben erin geresulteerd dat jouw kleine lijnstukje
bestaat. Op zichzelf beschouwd maakt het eigenlijk niet veel uit hoe je leeft,
want het heeft enkel invloed op het kleine lijnstukje dat jouw leven uitmaakt.
Het dierenrijk zal blijven bestaan, het universum zal blijven doordraaien, de
mensheid zal gewoon doordoen waarmee ze al duizenden jaren bezig is. Het is dan
ook jij die beslist welke richting jouw lijnstukje uitgaat, of het een mooi of
lelijk lijnstuk wordt, of het vroeg of laat zal stoppen.
Dit
is de drang tot leven, namelijk de verantwoordelijkheid opnemen om jouw korte
lijnstukje zo goed mogelijk voor jezelf te maken. Ik begrijp dat dit
perspectief makkelijk te verliezen is in de praktijk, maar de waarheid heeft
zijn rechten: “Jij bent diegene die bestaat, jij bent diegene die ervoor moet
zorgen dat het bestaan zo aangenaam mogelijk voor jezelf is, want er is niemand
in de wereld die het voor jou doet of zou moeten doen.” De keuzes die jij maakt,
moeten in functie zijn van je eigen lijnstukje, want er is geen inherente
kracht in de wereld die er voor zal zorgen dat het leven een aangename rit is.
Indien je geen verantwoordelijkheid opneemt voor je eigen geluk, dan zijn er
twee mogelijkheden: ongeluk of andere mensen ervoor verantwoordelijk maken.
Wanneer
je jong bent, is de bovenstaande alinea niet correct, aangezien er dan wel andere
mensen verantwoordelijk zijn om het voor jou zo aangenaam mogelijk te maken.
Dit is echter de uitzondering van het nucleaire gezin, niet een juiste
representatie van de wereld. De inzichten die je dus hebt opgedaan in de jonge
fase van je leven, zijn ipso facto ver verwijderd van de realiteit van hoe de
wereld echt werkt. De clou van het verhaal is dan ook niet in je oude
denkbeelden vast te zitten en gefrustreerd te wezen dat de realiteit niet past
in dat denkkader, maar je denkkader aan te passen aan de realiteit. Het is niet
omdat iets de normaalste zaak is als kindje, dat het daarom in de wereld vanzelfsprekend
is. M.a.w., leef op basis van hoe de wereld is, niet op basis van hoe hij leek
als kind of hoe je hem wenste.
De werkelijke transitie
Het
fundament van dit nieuwe denkkader is beseffen dat je heer en meester bent van
je eigen leven en dat jijzelf de verantwoordelijkheid hebt om het zo aangenaam
mogelijk te maken. Het is unfair om die verantwoordelijkheid af te schuiven op
medemensen, die ook allen bezig zijn met hun strijd om hun lijnstukje zo
aangenaam mogelijk te maken. M.a.w., beseffen dat de immorele mensen niet de
handelaars zijn die weigeren om een deal te sluiten onder slechte
handelsvoorwaarden. De immorele mensen zijn deze die anderen tot interactie bewegen onder slechte handelsvoorwaarden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten